de lach in dit verblijf wordt gewogenrondgespeeld en bespied maar niet gedeeldde taal laat hier geen kinderen uit enonderwerpt zich aan de zwakste leerling de glans die in dit duister arriveertwordt bestreden in plaats van verwelkomdhet beeld van de indringer is bekendal bezit hij talloze gedaanten er bestaat geen schoonheid of vergevinglege verhalen worden geruild … Lees verder
zoals een slaper ternauwernood bewustnaar de uitgang van zijn kwade droom zoektzo zocht ik avonden aan nachten langnaar de ingang van mijn gewichtloosheid weliswaar een tijdelijke staat maareen die het onderliggend landschap totbedwingbare abstracties terugdringten de zon uit het labyrint bevrijdt ik zocht in vrouwenhaar en mannenpraatnaar spelers en hun eer maar fluisteringnoch helder woord … Lees verder
ik wil je niet lastig vallen met mijndood ik wil hem je aanbieden als eenstofje iets wat weg te blazen is ineen adem met een bestelling die je opgeeft in een restaurant omringd doorvrienden en gedienstig personeel ikwil je niet langer storen mijn levenis het enige dat zich door mij laat geven zonder verdere verplichtinglaat … Lees verder
laat me je vertellen bedouetjeover de blindmakende mantels vanpriesterlijke zondoders en gevolgvan een zwaard dat het kind in mijn keel velt luister naar het strijken van mijn wimpersen de stem die je herinnering hoortaanschouw hoe mijn mond zich verbergt op ditmet idioten bevolkte terras scherm de gaten in mijn flanken af envergezel me naar het … Lees verder
ik laat het geluid van haar gedachtentoe omdat er van strijd geen sprake isen toch zijn het juist haar klanken die zichverenigen tot een vernietiging zonder beweging observeer ik deverstening van het onherstelbarehet kille front van soldaten in hunslaap gedood en teruggegeven aan een vaderland dat zich beklaagt overde invoering van de zomertijd ofde afschaffing … Lees verder
naarmate de avond verstreek zag hijzijn zwakte tot pompoenen uitgroeienhet meisje naast hem groette passantendie in het voorbijgaan deze vreemde plant opmerkten en langs zijn bladerenstreken alsof hij nooit zou bewegenen zijn glimlach wierp een schaduw overhaar mond waaruit geen verlossend woord klonk hij voelde hoe zijn vertwijfeling zichuitstrekte naar zijn verlaten kust ende invasie … Lees verder
nu toeristen de straten niet langercamoufleren en deze stad haar buikonbeschermd aanbiedt aan het naderenvan de winter worden de wankele geraamtes van de zomerkoorts zichtbaarsinterklaas zal komen met het eersteinfuus en kerstmis zal glinsteren langsde promenades maar ons verdriet zal met de jaren meer geld gaan opeisenen verre landen zullen afdrijvenover barre zeeën van afwachting … Lees verder
het oog van de stemming brengt in kaart watdc toeschouwer in zijn onwetendheiddenkt te registreren met een surplusaan inzicht en vergaarde gegevens vanuit mijn geparkeerde auto zagik op een hete voorjaarsmiddag eenjunkie voorbijlopen met een ijsjein zijn hand en een gitaar op zijn rug het viel blijkbaar allemaal nogal meeer was geld voor ijs en … Lees verder
kom op mijn schoot zitten en ik zal jevertellen dat de dood niet meer is daneen papieren scherm een volgend japansvertrek dat je betreedt in afwachting van de uitwisseling die de cirkelvoltooit waarbinnen opnieuw de weg zichuitstrekt naar zinsbegoocheling en desteeds weer vergeten hoek waar genade begraven ligt onder mos zachter dande oogleden van je … Lees verder
deze man loopt moeilijk en is bang voorde torenende horizon die zijnnietigheid opslokt en weer uitspuwt alseen jojo maar hij praat over zijn werk tegen jonge mannen in het luiezand beschenen door een nevelzon envraagt een strandstoel omdat zijn handdoek nogin de auto ligt maar verder vertoont deze dag geen obstructie en lijkt hetalsof alles … Lees verder
ze heeft een directe lijn op haar kamerhaar stem is mat en verder dan behuildehotelsuites en kinderen met heimweemaar ik begroet haar naam en zeg de mijne in ontkenning van het gevaar dat onderhaar bed verblijft want in deze zaken voelik me een bantamgewicht met weinig meerte bieden dan wat wankele uitspraken maar ze komt … Lees verder
na afloop zoek je naar mij onder hetlaken en ik kom je tegemoet indit draperen met de verschuldigdegebaren van een bekoelde minnaar plaats je dienstbare hoofd maar waar je wilik zal alles ontvangen en je nietsontnemen wat me dreef heeft zich uit mijbevrijd en ik ben achtergebleven om het gat te verbergen dat uitzichtbiedt op … Lees verder
het spijt me ik heb je nagejaagd enopgespoord opgesloten en gehoordzonder mededogen ik heb je zielbinnen mijn handen laten fladderen en haar vanuit het licht geobserveerdtot het mozaïek van je fragmentengelegd was en mijn palmen zich van jekonden afkeren omdat de koepel boven onze hoofden gegroeid was toteen hoogte die gevangenschap loochentzodat jij zonder verwijten … Lees verder
bij haar thuis is het of je in new orleansbent ze heeft al het hout zelf geschilderd enverder is de ravage enorm maar nooitzag ik aandoenlijker penseelstreken dan nu ze met haar benen om mijn middel ziten ik haar schrik in slaap wieg beseffend datook deze verliefdheid veld heeft geruimd voorde ontginnende werktuigen van mijn … Lees verder
ik wil dat jij een wandeling door het bosbent getooid met de kleine wijzigingendie werden doorgemaakt tijdens de jarenmet de belofte van een wielewaal nog altijd verborgen in je verweerde kruinen als deze beschrijving je niet aanspreektwil je dan overwegen om een rakette zijn waarmee gereisd kan worden naar de grenzen van veilige afstand die … Lees verder
nu de wolken elders zwijgen en dezon het water belaadt met goud denk ikminder aan je rode haar en snellevoeten dan wanneer straks de avond valt soms ben je nog slechts aanwezig in deonbedwingbare kracht van mijn snarenmetalen golven boven de zwartekeel van het hout vol herinneringen we voetballen op het harde zand enkijken naar … Lees verder
ik mis de jonge vrouw die na iederglas wendbaarder werd en haar ziel buitende greep van het terras en de helestad die daaraan vastgezogen zat wist te houden en die mij kon liefhebbenomdat ze zag hoe ik lachte achterde geopende deuren van dezewarme avond terwijl bleke handen zich ook achter mijn rug uitstrekten naarwat leven … Lees verder
dagenlang hield ze zijn hand vast in dekille benedenvertrekken van hethuis waar ze hadden rondgelopen metstukken van elkaar bemachtigd tijdens zeldzame momenten die voor sleutelsworden aangezien naar het hof van rusteen plaats waar verwonde geliefden opgenezing wachten met gesloten beurs maar hij was alleen gegaan onverwachten nu zat ze daar en streelde zijn haarde zachte … Lees verder
misschien had je me iets kunnen vertellendaar op die hoge zeeën onder zwaretropische luchten in je witte tuniekver weg van het hoge noorden dat je bloed had bevroren en waar je snelheid beloondwerd met smeltende vreugde en de holleecho van je geestdrift werd gedempt zonderdat iemand ooit vooroverboog om je hart te kussen zodat het … Lees verder
hij wordt opgenomen in de rijenen danst het schuimen van de kinderenmee vanuit een gehoorzame kleinegestalte met zijn bevreemde vader op de achtergrond en de tegels zodichtbij dat koninginnedag alleennog maar aan vallen en het verbergenvan geschaafde knieën dwingt te denken terwijl boven zijn blonde pluimpjes dehemel duizelt in een lievelingstintonvindbaar in talloze kleurdozen volgt … Lees verder
een spoorweg liet je voor me aanleggenin een landschap van gipsen bergen enmet zorg gelijmde huizen zoals ereerder een volière werd neergezet om de schichtige tekeningen teverzamelen die mij ontsnapten instruikgewas en zwakke verrekijkerszoals er later gitaren kwamen om me aan vast te houden in nachtenvan dagen toen mijn bijdrage tot stofwerd in het aangezicht … Lees verder
als ik er niet meer was en mijn levenwerd teruggegeven in een tijdworpzou ik dan niet het mooiste cadeau zijnvan alle geschenken aangedragen vroeg ze mij in de luwte van het uuren ik liet mijn bevestiging overde zwarte bergen klimmen op zoek naarhaar kleine oren die waarheid kunnen spellen en het fatsoen hebben om degepaste … Lees verder
ze wist de namen niet van de vogelsdie ze besloop scholeksters waren hetverzameld aan de vloedlijn bejaardemannen op zomeravonden in het park ik zag hoe haar kleine gestaltewerd omsloten door de elementenin een goedgeefse stemming terwijl deslachtoffers als bewogen foto’s een veilig heenkomen zochten voor dezeonbeschaamde heiden die achterbleefmet opgeheven handen en ogen glanzend zonder … Lees verder
vandaag zijn mijn zorgen zo klein dat ikze alleen nog maar voel bewegen inde achterkamers van mijn bewustzijnen dat komt goed uit want bij het opstaan bleek al dat ieder aards attribuut zichvan meer gewicht had meester gemaakt danik zou kunnen tillen dus blijkbaar iser respijt voor mij en de absurde stroom geheimen die als … Lees verder
ze belt me op in het diepst van de nachtzegt alleen mijn naam en huilt vanuit deverstikking die haar stem tot zwijgen dwingttoe maar fluister ik terwijl mijn ogen tevreden de glooiende contourenvan deze vriendelijke duisternisdoorkruisen in afwachting van niets datmij kan verontrusten of afmatten ze begint haar verhaal dat volledigblijft ondanks verzwegen ijdelhedenen ik … Lees verder
alles blijft opgemerkt de gevlekte stemmenonder mijn vensters de dwalende ogen diealtijd zien maar nooit geven de potloodluchtenboven talloze misplaatste dagen in mijn verleden en mogelijke toekomst daarbijopgeteld en soms niet van het minste belangalsmede de perrons waar zieke mensen eenlaatste trein nemen en stoffige mannen met bezems voorbijlopen op weg naar slecht voedselde absurde … Lees verder
ik boog me over je terugdeinzing maarvoelde hoe je achterhoede uiteenweekwe daalden af in onze verwonderingmet de souplesse van een gesponnen draad we vonden wat verstomde vagebondenen tot de orde geroepen prinsen alhadden afgeschreven met een bitter woorden hielden elkaar toen even eeuwig vast later werd de toekomst die ik niet wildevoorspellen de beëindiging die … Lees verder
ik heb je herkend achter het raam van lijn 6je gezicht gevangen in de scherpe pijn diewe even tevoren hadden opgegravenin een café waar de hel kon branden zonder getuigen op weg naar talloze gevarenin een genadeloze zelfonderschattingmaar ik wist dat je pantser zou terugkerennaarmate het verleden aan gewicht toenam en dat ik kansloos was … Lees verder
ik ontmoette je voor de tweede maalnu bij de fontein voor het theaterin mijn geheugen was geen plaats voor alje schoonheid en ik verloor mijn gezicht ik volgde je onder kroonluchters enornamenten die mijn interessemoest vastklampen om te kunnen lopentot aan de geheimen van het pluche ik hoopte dat je me zou herkennendat mijn hand … Lees verder
als je me niet geeft wat ik nodig hebzal ik de arm die zich naar je uitstrektafhakken en zonder extra geluidbegraven in het stormveld waar een schreeuw niet meer teweegbrengt dan de vleugelslagvan een gevallen engel in een celen de muziek zal ophouden waar nooiteen begin ontstond omdat ik wilde delen wat niet gedeeld kan … Lees verder