als ik er niet meer was en mijn leven
werd teruggegeven in een tijdworp
zou ik dan niet het mooiste cadeau zijn
van alle geschenken aangedragen

vroeg ze mij in de luwte van het uur
en ik liet mijn bevestiging over
de zwarte bergen klimmen op zoek naar
haar kleine oren die waarheid kunnen

spellen en het fatsoen hebben om de
gepaste vormen in acht te nemen
en de onzekere reiziger als

een koning te verwelkomen wanneer
zijn ogen niet meer onderscheiden waar
zijn rijk begint ophoudt of zal ontstaan