De discipline van de leugen
Beschrijving:
‘Mijn waarheid was gehalveerd, jij en ik hadden samen de discipline van de leugen weten buiten te sluiten, we hadden onze toevlucht bij elkaar gezocht en ons verbond was onaantastbaar geweest. Je had me vrijgelaten, beschermd door de belofte dat ik je zoon was, een man die op zijn jaren kon terugschrijden tot aan zijn oorsprong, klaar om mee te worden genomen als de reis zich aandiende.’
Aan het begin van De discipline van de leugen is de moeder gestorven en moet de zoon alleen verder. Na een onvermijdelijk verblijf in zuster morfines kliniek begint zijn eenzame tocht. Een openhartig dagboek, bestaande uit prozafragmen ten en flarden poëzie, verbeeldt zijn pogingen om voor zijn begeleider Zwart-Wit in taal duidelijkheid te scheppen. Onderweg beleeft hij een absurde romance met de mooie, maar geketende Blonde Krullen, die zich voor hem weet te bevrijden, en met wie hij samen verder reist. De discipline van de leugen is een bijzonder en ongewoon boek dat overtuigt door zijn kracht en eerlijkheid. Het is een allegorie van het leven en de liefde.
Fragment:
we zijn mooi aangekleed jij en ik
de midzomernacht heeft de huizen
binnenstebuiten gekeerd en we
maken onze opwachting als de
gepantserde bloemen die we zijn
laat de anderen ontsluiten wat
wij bewaren ik beloof niets en
maak geen schulden wie ons opent vindt
een kleine waarheid naast een spoor van
kruimels een vrouw die zich als een vlam
over de tafel laat strelen mag
onze nerven beroeren een man
wiens heldendom verdorde zonder
draken verwerpt met ons de teerling