naarmate de avond verstreek zag hij
zijn zwakte tot pompoenen uitgroeien
het meisje naast hem groette passanten
die in het voorbijgaan deze vreemde

plant opmerkten en langs zijn bladeren
streken alsof hij nooit zou bewegen
en zijn glimlach wierp een schaduw over
haar mond waaruit geen verlossend woord klonk

hij voelde hoe zijn vertwijfeling zich
uitstrekte naar zijn verlaten kust en
de invasie van schaamte die volgde

en telde de stappen naar de uitgang
en testte het gewicht van zijn vruchten
en tekende het beeld van zijn aftocht