hij wordt opgenomen in de rijen
en danst het schuimen van de kinderen
mee vanuit een gehoorzame kleine
gestalte met zijn bevreemde vader

op de achtergrond en de tegels zo
dichtbij dat koninginnedag alleen
nog maar aan vallen en het verbergen
van geschaafde knieën dwingt te denken

terwijl boven zijn blonde pluimpjes de
hemel duizelt in een lievelingstint
onvindbaar in talloze kleurdozen

volgt zijn vader de rode trui van het
zwoegende jongetje in herkenning
zonder zichzelf maar iets te vergeven