vandaag zijn mijn zorgen zo klein dat ik
ze alleen nog maar voel bewegen in
de achterkamers van mijn bewustzijn
en dat komt goed uit want bij het opstaan

bleek al dat ieder aards attribuut zich
van meer gewicht had meester gemaakt dan
ik zou kunnen tillen dus blijkbaar is
er respijt voor mij en de absurde

stroom geheimen die als lichtkogels uit
een romeinse kaars de geblindeerde
ruimten van mijn huis oplichten terwijl

ik op de bank zit in mijn kamerjas
en iedere gedachte die aanspoelt
aanstaar met kansloze welwillendheid