ik mis de jonge vrouw die na ieder
glas wendbaarder werd en haar ziel buiten
de greep van het terras en de hele
stad die daaraan vastgezogen zat wist

te houden en die mij kon liefhebben
omdat ze zag hoe ik lachte achter
de geopende deuren van deze
warme avond terwijl bleke handen

zich ook achter mijn rug uitstrekten naar
wat leven wilde en vleugels begon
te ontwikkelen in de droge wind

ik mis de jonge vrouw die de geur van
water op mijn handen achterliet en
de richtingen die haar stem verkende