even een paar dagen zonder ziektekleine plannen heffen hun schuchterekelken naar de plotselinge zon alsbloemen in de saharaanse regen disciplines marcheren tussen derijen mogelijkheden en tikkenmet hun stok op de verkoren schoudersvan haalbare kaarten die fluisterend hun verontschuldiging neerleggen aande voeten van grote verwachtingenen toch nadert het bevrijdingsleger je hoort met oren van herinneringhoe de … Lees verder
we waren de enige bezoekersvan een winterslapend strandpaviljoenbeschut door onze paraplu’s rusttenwe uit op het beregende terras waar na verloop van minuten opnieuwkunstige kleine achten rondom hetonuitgesprokene werden geschaatstte laat als het was voor de weerloze gebaren die ons ineenvlochten toenwe in het onvermoede land woondenin het spaarzame licht dat zich aan de wolken onttrok … Lees verder
een lange houten trap voerde naar hetstrand de zee toonde zich onaangedaanen ook jouw pas volgde het gewonestramien dus kon ik uit elkaar hangen of desgewenst mijzelf aaneenrijgenterwijl jij een van je monologenaan de kokmeeuwen voerde en mijn handvasthield zodat ik niet zou wegwaaien ze wist niet wie ik voor ogen had toenik haar gezicht … Lees verder
een stapvoetse regen begeleiddeonze wandeling door de bloeiendeduinen je beschreef de inrichting vanhet nieuwe huis in de stad ver van hier en ik probeerde me een voorstellingte maken maar je stem tekende slechtsde lijnen van vertrouwde vertrekkendie ik betrad in de overtuiging jou daar aan te treffen en toen ik jeniet ontwaarde achter de ramen … Lees verder
mijn hoofd draait rond in een puntenslijperde krullen vallen naast je voeten dieal even onverzettelijk zijn alsde rest van het standbeeld waar je in woont ik ken het wachtwoord niet maar ben gewendte wachten tot de bliksem je gletsjersopensplijt en het spraakwater bevrijdtdat zich in ijzige stromen over mijn toenadering uitstort de eerste keerdat we … Lees verder
we stromen als het water zonderoren zonder weten verzonkenzijn de misdaden en heiligenwe stromen als het water voorbij
een halsreiking meest broze kusop zachte koel van de wind wangze verstart en neemt terug watonze stemmen tot hoog in de lucht hadden opgeworpen ikbegeleid mijn verwarring metbedwongen schaamte en kleineverwensingen die over hun eigen ongeloofwaardigheidstruikelen om onder aan deduinen tot stilstand te komen ik kleed me aan met helmgras enkiezelstenen maar desondanksben ik naakter … Lees verder
zij woont in de zandbestoven torendie uit het waterwingebied verrijstomgeven door het uitbundige groenen bedeesde bruin van verre tuinen weet zij zich te kleden haar koperenhoofd duikt op en onder in het zonlichtzoals de zeldzame pels van een schuwglinsterdier soms onze wandeling kleurt vanaf mijn ruwe bankje kijk ik naarde visdiefjes en wacht op haar … Lees verder
buiteling maakt plaats voor ongenoegende warmte draait nu zelf en schudt zich losverstoten is hij blind verrast op padgetunneld naar ontsloten armpjes vast het ruisen van de moederzee is wegnieuwe klanken hoekig in zijn oor alsbootjes zonder water bungelend inde wind en dan het mes in hun verbond en uit de streng onzichtbaar de harpoenvoorbij … Lees verder
als de raven mijn hart omcirkelenzal ik aan je denken allerliefsteniets is wreder in dit leven dan deonbeantwoorde vraag die ons aanstaart uit bloemenkransen en zwarte boekenin de bekentenis aan mij ontloktgaan guerrilla’s en zuigelingen schuilnemen trage magistraten zitting als de raven mijn hart omcirkelenzal ik aan je denken allerliefstemet al het verlangen in mij … Lees verder
ik vermijd het jutten of sprokkelengeen kruizen te timmeren van wrakhoutmijn liefdes worden niet uitgewrongenmijn jeugdgrond wordt niet kapotgegraven ik open mijn huid voor nieuwe wondendie zich in het oude bloed verdringengeen regen wordt verspild aan wat verschraaldis slaapvertrekken moeten leegwaaien rode monden en ruisende kousenworden afgelost door het strelen vanzwevende regels klaar om geplukt … Lees verder
zuster morfine is de enigedie nog op deze gangen zingen wilwij hebben toegekeken hoe de maanvan zijn schedeldak werd ontdaan en zijn daarna gaan slapen in het nagloeienvan onze zaklantaarns de zaal heeft zichgevuld met de flinterdunne tikjesvan tevreden reiswekkers en verder heeft de portier het uniform van zijnfavoriete verpleegster betast maarde doktoren zijn naar … Lees verder
zou ik zo vrij mogen zijn mijn hart teluchten vroeg de bronzen kever aan depurperen waterjuffer die zonderophouden haar lange benen poetste maar natuurlijk sprak ze en vlijde zichneer in het fluwelen bekken van eenongebruikte waterlelie met degratie van een verdorven hofdame iedere keer dat ik hier voorbijkomzei de kever tracht ik indruk op ute … Lees verder
we zijn mooi aangekleed jij en ikde midzomernacht heeft de huizenbinnenstebuiten gekeerd en wemaken onze opwachting als de gepantserde bloemen die we zijnlaat de anderen ontsluiten watwij bewaren ik beloof niets enmaak geen schulden wie ons opent vindt een kleine waarheid naast een spoor vankruimels een vrouw die zich als een vlamover de tafel laat … Lees verder
ik zit in de treinmaar ga nergens heenzwart-wit zorgt voor meik zorg nergens voor zo is het goedvoorlopigwant wat zal ik nog bedenkenonverhoeds
mijn liefde voor het landwordt door zijn bewonersnaar de kust gedrevende zee is vrij maar niet om te beminnen watvarensgezellen ookmogen beweren ikzal mijn genegenheid in valiezen latenverzegelen en dehaag van haat doorlopen de serpenten latentoebijten tijdens mijnabsentie en reizen