even een paar dagen zonder ziekte
kleine plannen heffen hun schuchtere
kelken naar de plotselinge zon als
bloemen in de saharaanse regen

disciplines marcheren tussen de
rijen mogelijkheden en tikken
met hun stok op de verkoren schouders
van haalbare kaarten die fluisterend

hun verontschuldiging neerleggen aan
de voeten van grote verwachtingen
en toch nadert het bevrijdingsleger

je hoort met oren van herinnering
hoe de trommels slaan en laarzen stampen
je loopt de straat op met je vlag bijna