laat me je vertellen bedouetje
over de blindmakende mantels van
priesterlijke zondoders en gevolg
van een zwaard dat het kind in mijn keel velt

luister naar het strijken van mijn wimpers
en de stem die je herinnering hoort
aanschouw hoe mijn mond zich verbergt op dit
met idioten bevolkte terras

scherm de gaten in mijn flanken af en
vergezel me naar het eind van de pier
in een konvooi van verbrande schepen

ik moet je laten zien dat een val van
de zeewering mijn hoofd verplettert maar
de kleren die jij me gaf zal sparen