zuster morfine is de enige
die nog op deze gangen zingen wil
wij hebben toegekeken hoe de maan
van zijn schedeldak werd ontdaan en zijn

daarna gaan slapen in het nagloeien
van onze zaklantaarns de zaal heeft zich
gevuld met de flinterdunne tikjes
van tevreden reiswekkers en verder

heeft de portier het uniform van zijn
favoriete verpleegster betast maar
de doktoren zijn naar huis en gunnen

ons de diagnoseloze uren
waarin wij opnieuw kunnen groeien tot
de mannen die we vermoeden te zijn