ik heb je herkend achter het raam van lijn 6
je gezicht gevangen in de scherpe pijn die
we even tevoren hadden opgegraven
in een café waar de hel kon branden zonder

getuigen op weg naar talloze gevaren
in een genadeloze zelfonderschatting
maar ik wist dat je pantser zou terugkeren
naarmate het verleden aan gewicht toenam

en dat ik kansloos was in mijn bedoelingen
leed evenmin twijfel maar ik heb gezocht naar
je naaktheid zoals een vader zijn spoorloze

kind zoekt bereid tot offers zonder afmeting
lopend op glas en onzekere relingen
tot in de eenzame diepte van zijn weten