dagenlang hield ze zijn hand vast in de
kille benedenvertrekken van het
huis waar ze hadden rondgelopen met
stukken van elkaar bemachtigd tijdens

zeldzame momenten die voor sleutels
worden aangezien naar het hof van rust
een plaats waar verwonde geliefden op
genezing wachten met gesloten beurs

maar hij was alleen gegaan onverwacht
en nu zat ze daar en streelde zijn haar
de zachte vaste krullen waar ooit het

regenwater langs rolde zo schoon had
de zee hem gebaard en aan haar getoond
onder aan de trap terug van de vaart