Eenmaal op het station van Antwerpen, waar de Thalys zijn eindbestemming had en mijn auto in de nabijheid stond geparkeerd, droeg ik wat menselijkerwijs mogelijk was. Wanneer je de dagen in een telraam doorbrengt, weet je tenslotte dat iedere vorm van genoegen negen straffen eist. Iets kapot laten vallen, je knieschrijf stoten, doodgezwegen worden, honger hebben, geen toilet kunnen vinden, een auto die voorbij je giert en zo hard claxonneert dat je de bestuurder wilt vermoorden, koffers dragen die te zwaar zijn, een vrouw bij je hebben die je haat, omdat ze niet beter weet, een vreemde zijn.

De beloning is een bord frites en een blikje Coca Cola tegenover het station.