(Mag ik mens zijn? Aflevering 538) Na mijn zestigste werkte mijn ontkenning van de sterfelijkheid niet meer. Hij gaf er de brui aan en rekende me voor hoeveel tijd ik ongeveer nog op aarde zou hebben. Cognitief wist ik al op te jonge leeftijd dat de dood (wat dat begrip ook moge inhouden) toe kon … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 537) Lief Dochterwolkje, papa had zelf geen vader en toen jij in mama’s buik groeide, waakte ik over jullie als een havik. In het verkeer, maar ook thuis. Zo zorgde ik ervoor dat we alleen maar boodschappen deden bij de natuurvoedingswinkel, want mama gaf wat zij at immers door aan … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 536) Synchroniciteit of niet: meneer Feenstra die als hobby had om monumentenpanden te restaureren, is deze week overleden. We nemen allebei afscheid van iets dat ons verbond, maar nooit samenbracht.Hoewel mijn gevel uitzonderlijk mooi is en mijn rijksmonument als enige in de straat wordt vermeld in de wandelroute die de … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 535) Voordat ik in de Hellebardierstraat ging wonen (1982), debuteerde ik al in Het NRC-Handelsblad met ‘het gedicht van de week’, een rubriek die uiteindelijk ophield te bestaan. Ik was zo trots dat ik alle NRC/Handelsblad-kranten van die dag kocht, uitdeelde en een drietal zelf behield. Dit was in 1981 … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 533) In een vloek en een zucht had mijn moeder het pand aan de Hellebardierstraat 6 gekocht. Ze was een vooruitstrevende vrouw die als arbeiderskind het tijdens het tweede jaar van de huishoudschool daar voor gezien hield, leerling kapster werd bij ‘Morsheim’, destijds een toonaangevende salon in Vlissingen, en binnen … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 531) Tijdens de eerste vijf jaren van mijn leraarschap, was het onmogelijk om een vaste baan te bemachtigen.Destijds stond ik voor de klas bij ‘De Wellinge’. Hoewel ik nog niet was afgestudeerd, had mijn moeder me geattendeerd op een vacature daar. Het volstond wanneer de docent een gevorderd student was, … Lees verder
(Mag ik mens zijn? Aflevering 479) Mensen van vijfenzestig jaar of ouder, kansloze vrijgezellen met een handicap, mensen die overduidelijk worstelen met hun seksuele identiteit etc. De lijst van mogelijke prooien is eindeloos. Wij, het opgejaagd wild, zijn in ‘databases’ opgeslagen en digitaal misbruikt, zelf doorverkocht! De nieuwe slavenhandel is natuurlijk van alle tijden, maar … Lees verder
“Mag ik mens zijn?” aflevering 31 In ‘Gemengde gevoelens’ (1992) zegt Ethel Portnoy op blz 10:“In tegenstelling tot sommige feministen geloof ik niet dat vrouwen beter zijn dan mannen. Ze zijn precies even leugenachtig, lui, machtswellustig en slecht. Maar ik geloof wel dat zij gelijke kansen zouden moeten hebben om op hoge posten blijk te … Lees verder
“Mag ik mens zijn?” aflevering 30 ‘Maar niemand die het benarrend zelf ontsnapt’ (J.J. Slauerhoff) Als ik iets over ‘mij’ wil zeggen, begint het ermee dat ik een zee-kind ben, een dichter en een romanticus (iemand die weet dat hij een vorm van ‘volledigheid’ nastreeft die hem zal blijven ontgaan). Ik vergelijk mijzelf niet met … Lees verder
“Mag ik mens zijn?” aflevering 29 Where do I begin To tell the story of how great a love can be The sweet love story that is older than the sea The simple truth about the love ‘one’ brings to me Where do I start’ (uit ‘Love story’, tekst Carl Sigman, muziek Francis Lai) ‘Onze … Lees verder
“Mag ik mens zijn?” aflevering 28 Deze week zat ik met een jonge vrouw op het terras en we hadden het over identiteit. Ze zei: “Als iemand mij vraagt: ‘wie ben jij?’ heb ik daar geen pasklaar antwoord op. Ik heb liever dat ze hun vragen gerichter stellen; niet zo algemeen.” Ik was aangenaam verrast … Lees verder